 Op de dag na mijn 41ste verjaardag had ik mezelf een cadeau gegeven in de vorm van een vision-night: een sjamanistisch ritueel waarin ik een nacht alleen in het bos zou verblijven om zo in diep contact te komen staan met mijn ziel.
Een nacht waarin ik mezelf zou confronteren met mijn diepste angsten en antwoord zou vinden op mijn persoonlijke vraag: ‘Hoe leef ik elk moment van de dag volledig vanuit mijn essentie?’ Het leek mij een mooi en krachtig begin van mijn nieuwe levensjaar. De essentie van de vision-night‘… in oeroude verhalen van over de hele wereld verlaat een held op enig moment zijn of haar vertrouwde omgeving, gehoor gevend aan de stem van het hart. Hiermee wordt alles achter gelaten wat dierbaar is. De held gaat op weg naar een heilige plek op het lichaam van Moeder Aarde. Hier wordt hij of zij op de proef gesteld door persoonlijke en mythische monsters van het leven. Na een lange en duistere ‘nacht van de ziel’ waar vreugde en wanhoop ervaren wordt zoals niet eerder gekend, wordt toewijding en overgave beloond met wijsheid, kracht en inzicht. Innerlijke ogen worden geopend, een diepgaand inzicht of visioen wordt geschonken. De held is als herboren, hij of zij zal nooit meer dezelfde zijn. Dit kostbare geschenk gaat gepaard met een voorwaarde: de held moet met dit visioen van heling en wedergeboorte terugkeren naar de alledaagse wereld en daar deze geschenken doorgeven – als zaden om te zaaien in de gemeenschap waarvan hij of zij deel uitmaakt.’ Ik houd van verhalen over helden en heldinnen. Van boodschappen en visioenen. Van hemelse praktijken en aardse rituelen. Ik houd ervan om op ontdekkingsreis te gaan in het onbekende landschap van de ziel om zo tot de kern te komen van wie ik werkelijk ben. Volledig in contact met mijn oorspronkelijkheid, met de Wildevrouw in mij. Ik sta met twee benen op de grond en in verbinding met mijn hogere zelf. Ik wil 100% mezelf kunnen zijn op elk moment van de dag. Makkelijk keuzes kunnen maken omdat ik weet wie ik ben, weet wat bij me past en weet wat goed voor me is. Ik waag me aan zaken omdat deze goed voelen voor mij, me plezier verschaffen, mijn leven waardevol maken. Ik ben in die beslissingen niet afhankelijk van de goedbedoelde adviezen van de mensen in mijn leven. En ik heb geen complimenten nodig om te rechtvaardigen hoe ik mijn leven leid. Voor mij is dat ultieme vrijheid. In mijn voorbereidingen op de nacht, ging ik op zoek naar allerlei informatie over het sjamanisme. Het sjamanisme blijkt een van de oudste spirituele stromingen op aarde. De vertaling van het woord sjamaan is ‘Iemand die weet’ of ‘Hij die in extase verkeert’. In de meeste stammen heeft de sjamaan contact met de spiritworld en is hij of zij de bemiddelaar tussen de geestenwereld en het aardse bestaan en brengt hij boodschappen over. Een sjamaan probeert het verstoorde evenwicht tussen aardse en spirituele zaken weer in balans te brengen. Hij of zij is een heler, dokter, heks of medicijnman. Ik geloof dat alles functioneert vanuit een bepaalde energetische trillingsfrequentie en dat alles wat bestaat dus een eigen energieveld en bewustzijnsniveau heeft. Daarbij geloof ik heilig in ‘het moment’: alles wat je ziet en hoort -en wat je opvalt of raakt- probeert je een verhaal te vertellen over wie je bent en waar je staat. Deze ‘tekens’ mag je interpreteren als de richtingaanwijzers voor de toekomst. Het leuke hiervan is dat jij zelf de symbolische waarden mag invullen gebaseerd op wat jouw intuïtie je ingeeft. Er is ook een scala aan informatie over de symboliek van dieren, mensen, dromen, stenen en planten te vinden op internet. En ook daar geldt: de betekenis is afhankelijk van wat goed voelt voor jou. Alles, maar dan ook alles, is doordrongen met essentie, met zielenkracht en dus bewustzijn. In het dagelijkse leven is het moeilijk om de gedachte vast te houden dat we niet afgescheiden, maar juist enorm verbonden zijn met de natuur, de elementen, de planeten, de jaargetijden, etc. Die verbondenheid maakt dat we samen een cirkel vormen, waarin er geen onderscheid gemaakt wordt tussen het een of ander en er niets of niemand ‘minder of meer’ is. Alles is bezield en heilig en wil deel uitmaken van de cirkel. Hierin schuilt de wijsheid van het sjamanisme. Middels een dag vol rituelen die allen te maken hadden met de elementen lucht, water, vuur en aarde werd de vraag waarmee ik de nacht in wilde gaan duidelijk. De rituelen waren doordrenkt met simpliciteit en respect voor datgene dat normaal gesproken als alledaags wordt beschouwd. Ik keek 20 minuten naar de wolken in de lucht en las daarin boodschappen over verbinding, vermenging, je eigen richting op gaan. In het vuur werden oude delen verbrand om ruimte te scheppen voor nieuwe dingen die vanuit mijn innerlijk vuur weer willen ontstaan. Ik stond met blote voeten in het nabijgelegen beekje te mijmeren over met de stroom mee gaan, over flow en het ontstaan vanuit een bron. Daarna was het tijd voor de aarde: Een van de wachtersvrouwen – de assistenten van de sjamaan, had een prachtige poort gemaakt van wilgentakken. De poort was gebouwd met zoveel liefde dat de heiligheid er vanaf stráálde. Tegen schemer was het mijn beurt door deze poort te lopen en werd mij gevraagd of ik bereid was om deze nacht als een ‘nieuw begin’ te aanvaarden. Om dat deel in mij dat niet meer dient los te laten en als een herboren persoon in de ochtend terug te keren. Terwijl ik door de poort liep, vroeg ik de sjamaan ‘Hoe leef ik elk moment van de dag volledig vanuit mijn essentie?’ Ze gaf me toestemming met deze vraag de nacht in te gaan. Ik liep de heuvel op, op weg naar het bos waarin ik die nacht zou verblijven. Mijn bagage bestaande uit een hangmat, een zeiltje, een deken en nog wat andere items, tilde zwaar op mijn rug. Tot 4 keer toe zakte ik door de hangmat die ik zo stoer had op proberen te hangen tussen de cirkel van bomen. En heel vaak in die nacht stond het huilen me nader dan het lachen. Het klopt dat je wanneer je een nacht alleen in een donker bos doorbrengt je wordt overmand door je eigen (voor)oordelen en door je diepste angsten. Je wordt op zo’n nacht geconfronteerd met de dingen die je jezelf aandoet, voortkomend uit die bron. En ook ergens in de nacht, word je getrakteerd op visioenen van de mogelijkheden die in je zitten. Van de gave dingen waartoe wij in staat zijn als mensen. Een openbaring aan oplossingen voor álle problemen wanneer we vanuit Liefde zouden durven leven, verschijnt voor je netvlies. En toch heb je het gevoel dat wanneer het licht zich, -vanuit het oosten- weer laat zien, je weinig hebt meegemaakt… Wat zo krachtig is in het Sjamanisme is dat er op een simpele en aardse manier -verbonden met de natuur- potente zaden in je worden geplant die de ziel oproepen zich te verheffen en te gaan groeien. Te gaan doen waarvoor je hier gekomen bent. Eenieder heeft namelijk een doel en een functie. Klein of groot. Niet meer, niet minder. Graag deel ik met je een aantal sjamanistische huis,- tuin en keuken rituelen waardoor je zelf alvast wat zaadjes kan planten:
Ik mocht het allemaal voelen die nacht. Ik mocht bang zijn en sterk. Gracieus en onhandig. Krachtig en kwetsbaar. Alwetend en onwetend. Enorm en nietig. Het was er allemaal en het mocht er allemaal zijn. En dat, beste lezers, is volledig leven vanuit de essentie van wie wij zijn. Het geschenk dat mij gegeven is, heb ik bij deze doorgegeven.
0 Comments
 Weinige weten dat voordat Eva de vrouw van Adam werd er, volgens o.a. het Kabbalistisch geschrift de Zohar, een andere vrouw in het spel was. Zij was de allereerste vrouw op aarde. Haar naam was Lilith. Zij was een Wildevrouw.
Het verhaal gaat als volgt: ‘Er was eens… Nee, er was nog niets of niemand en God vond dat er mensen moesten komen en dus creëerde zij een man en een vrouw vanuit hetzelfde stof. Vanuit hetzelfde stof werden ze geschapen en in The Garden of Eden geplaatst. Ze hadden het er prima naar hun zin, woonde in het paradijs en hun relatie was gebaseerd op wederzijds respect en vertrouwen. Niet dat er anderen waren om mee vreemd te gaan, maar vertrouwen ontstaan vanuit het geloof dat ze volledig zichzelf mochten zijn en dat ze elkaar zouden steunen hun volste potentieel te bereiken. Hun seksleven was lekker en wild en gelijkwaardig. Maar iets veranderde er in Adam. Hij vond dat Lilith voortaan maar ‘onderop’ moest gaan liggen tijdens de vrijpartijen tussen de weelderige bloemen, kletterende watervallen en rondfladderende vlinders in de mooiste kleuren. Lilith zei: ‘ Nee, ik ga niet onderop, want wanneer ik alleen maar onderop ga, geniet ik niet zo van ons liefdesspel en gaat mijn gevoel van gelijkwaardigheid verloren.’ Maar Adam bleef drammen, waarop Lilith vervolgens de keuze moest maken om Adam, en dus ook het aardse Paradijs, te verlaten. Voor Lilith bestond er namelijk maar één keuze: die van trouw zijn aan zichzelf. Lilith woonde de rest van haar leven in de woestijn. Alleen. En ze vond het er prima alleen – alles beter dan zichzelf te verloochenen. Helaas wordt ze in de rest van het Bijbelse verhaal geportretteerd als een afvallige vrouw, een demoon, een slinkse verleidster en een kindermoordenares. Want als een vrouw zich niet aanpast, is ze bij voorbaat een heks. Adam kon niet alleen zijn en dus moest er een nieuwe vrouw worden geschapen. En gelukkig was God slim genoeg om dit keer niet hetzelfde stof – het stof van gelijkwaardigheid – te gebruiken. En dus kaapte zij een rib uit het lijf van Adam, en creëerde daarmee de voorbeeldige vrouw die zij Eva noemde. Eva: de lieve, passieve Eva. Zij die staat voor gehoorzaamheid. Zij die braaf en meegaand is en zo tegen Adam opkijkt dat ze het helemaal niet erg vind om altijd onderop te liggen. De perfecte moeder van alle nakomelingen, discrete minnares en de voorbeeldige vrouw die precies past in het plaatje van een patriarchale maatschappij. Terecht vinden wij de Eva-rol vaak heerlijk. We houden van zorgen en tutten en ons op-en-top vrouw voelen. Maar in die rol hebben we er tevens moeite mee om gelijkwaardige relaties met mannen aan te gaan. Het duizenden jaren lange onderop liggen van Eva heeft ons een diep gevoel van minderwaardigheid en ongelijkwaardigheid gebracht. Wanneer je goed naar deze aangepaste variant kijkt, zie je vrouwen die niet in hun kracht staan en zichzelf gemakkelijk verliezen. Vrouwen die niet vanuit hun waarheid durven te spreken, uit angst iemand pijn te doen. Vrouwen met een eeuwige en poeslieve Eva-glimlach op hun gezicht die altijd, onvoorwaardelijk, voor je klaar staan. Ver verwijderd van hun gevoel. Dat is, totdat Lilith – de onaangepaste- eist te worden bevrijd. Onaangepastheid staat in onze samenleving voor asociaal gedrag. Het niet kunnen en willen voldoen aan de normen van anderen. Onaangepastheid is niet asociaal. Onaangepastheid is dapper en zelfbewust. Want juist degenen die anders zijn en niet meelopen met de meute, hebben de grootste invloed op de ontwikkeling van de mensheid omdat de oude, vertrouwde gang van zaken ter discussie wordt gesteld. Fuck you!, zegt Lilith, de onaangepaste. ‘Ik ben klaar met dit niet-authentieke gedoe. Ik kies voor mezelf! Vanaf nu ben ik trouw aan mijn waarheid.’ En dus krijgt die vriendin-met-problemen eens echt te horen wat je van haar probleemsituatie vindt. (Dat vind ze niet leuk.) Steek je -voor je er erg in hebt- een middelvinger op naar je baas. (Die je na de eerste shock opeens met meer respect behandelt) En prijs je je kind de hemel in wanneer ze echt iets bijzonders doet. (En niet om elke scheet, wat alleen maar leidt tot veelvoudige teleurstellingen in het grote-mensen-leven.) Langzaamaan komt Lilith weer tevoorschijn. De tijd is er rijp voor. Zij staat voor de ontembare, vrije, seksuele, verleidelijke en creatieve kracht die in ieder van ons zit. Lilith; de oorspronkelijke oervrouw die vertrouwt op haar innerlijke wijsheid en haar instinctieve kracht. Zij stelt zich open voor zowel de lichte, als de duistere kant van de ziel. (Omdat beide kanten oh zo menselijk zijn.) Zij is een tegenkracht die is (terug-) gekomen om het evenwicht te herstellen. Het nieuwe archetype als katalysator voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Inspirator voor een harmonieus leven geleefd vanuit authenticiteit. Van harte welkom wat mij betreft, want… Zij is niet meer dan normaal.  Toen ik nog in Los Angeles woonde, nam ik me voor mezelf een dag per week gruwelijk te verwennen. Meestal gebeurde dit op een maandag, de dag dat ik vrij nam en al snel was de traditie ‘Maandag Verwendag’ geboren. Wanneer ik dan opstond nam ik een lange, warme douche en dan kleedde ik me aan in m’n mooiste kleren, deed make-up op alsof ik naar een Oscarparty ging. Soms ging ik ook gewoon puur natuur; trok een lekkere jogging en wandelschoenen aan, al naar gelang de plannen van de dag. Vaak had ik geen plannen, dan stapte ik in m’n auto en ging ik op avontuur en zag wel waar de dag me bracht. Een andere keer bezocht ik een inspirerende expositie, ging op zoek naar een schat op een rommelmarkt of maakte een fikse wandeling in de bergen van Topanga Canyon; het idee midden in een wereldstad te zijn en toch helemaal alleen in de natuur, met herten die je pad kruisen, roofvogels die over je heen scheren… Ultiem geluk.
Lunchen of dineren in een chique restaurant. Geoffrey’s in Malibu als favoriet. Een prachtig sterrenrestaurant op een rots net boven de zee. Alleen aan een tafeltje met mijn dagboek om in te schrijven als gezelschap. Dan bestelde ik een voorgerecht en een glas champagne (ook als mijn budget het eigenlijk niet toeliet) en genoot van elke hap en slok. En tijdens die momenten, kwam ik weer heel dicht bij mezelf en in contact met de stem van mijn hart. Dessert en koffie toe. Geen haast…Urenlang genieten. Maandag verwendag ervoer ik als oplaadmoment, als een ode aan mezelf. Het was de beloning die ik mezelf gaf na een week werken, focussen, dealen met de stress van alledag. Overleven in een stad waar ik heen was gegaan zonder dat ik daar mensen kende en met alleen mijn dromen en het vertrouwen in mezelf op zak. Ik gaf het mezelf cadeau ter aanmoediging voor de moed die het kost om in jezelf te blijven geloven. Het lef dat je nodig hebt je dromen niet te bewaren voor het slapen gaan… Ik daag je uit de komende week te leven met onderstaande variaties op de dagen ter inspiratie en als cadeau aan jezelf! Kalmaandag De dag waarop je een stapje terug doet. Je hoeft daardoor bijvoorbeeld niet minder te gaan werken, maar je bent liever voor jezelf wanneer je het werk verricht dat je doet. En na twee uurtjes doordraven, beloon je jezelf met een rustmoment in je hangmat, of het maken van een heerlijke lunch die je met aandacht en liefde voor jezelf bereidt. Je zal merken dat je meer gedaan krijgt, en dat het je minder moeite heeft gekost. Kalm aan, is de boodschap van vandaag. ‘Don’t seek, don’t search, don’t ask, don’t knock, don’t demand – relax. If you relax, it comes. If you relax, it is there. If you relax, you start vibrating with it.’ – Osho – Dansdag Vandaag begin je met het aanzetten van je favoriete muziek, en ga je even helemaal dansend uit je dak! Wat een energie om je dag mee te beginnen! Je zal merken dat je je losser, vrouwelijker, sensueler en vrolijker voelt en dat je het leven lichter neemt. Vandaag is als een salsa, morgen een melodramatisch ballet, daarna een vette dubstep. Het enige dat telt is dat je je mee laat voeren door de klanken van het leven! ‘To dance is to be out of yourself. Larger, more beautiful, more powerful. It is glory on earth and it’s yours for the taking.’ – Agnes de Mille – Wensdag Vandaag wens je alles wat je wensen wilt. Herinner jezelf aan je hartewens, fluister een wens voor degene die je ontmoet, maak wensen voor een betere wereld. Bedenk eens welke wensen al zijn uitgekomen… Wensen gemaakt vanuit zuivere intenties zorgen er niet alleen voor dat je je hart opent, maar zijn tevens krachtige energiestromen die niets liever willen dan zichzelf manifesteren. ‘Be careful what you wish for because you just might get it.’ WonderdagWonderen bestaan! Wat een wonder dat je leeft. Dat de zon elke dag opkomt. Dat je ijskast vol ligt. Het is een kunst om iets heel speciaals te zien in het alledaagse. Het verhoogt je gevoel van dankbaarheid. En dankbaarheid kunnen voelen voor de mensen en dingen om je heen, is essentieel voor geluk. Dus laat je verwonderen vandaag. Zie magie waar je kan. En verricht zelf ook eens een wonder voor een ander: een lach, een onverwacht cadeautje, een lief briefje of een helpende hand kan net dat ene gebaar zijn waardoor een ander voelt dat er een wonder heeft geschied. ‘A grateful heart is a magnet for miracles.’ Wijdag Het leven is niet bedoeld om alleen te leven. Sterker nog, als dat zo zou zijn, zouden wij niet eens bestaan. Jezelf verbinden met een ander geeft enorme voldoening en is tevens een krachtige reflectie van wie jij bent. Dus vandaag is het tijd voor een heerlijke vrijpartij, een wandeling met een vriendin en een goed gesprek. Een spontaan feestje rondom een vuurkorf. Vandaag laat je jezelf zien dat je er niet alleen voor staat… ‘Together we can face any challenges as deep as the ocean and as high as the sky.’ – Sonia Ghandi – Schaterdag Het leven is een feestje! Dat gevoel wordt verhoogd door jezelf niet zo bijster serieus te nemen. Het grappige is dat alles waar jij nu volstrekt in gelooft, over een paar jaar totaal onbelangrijk kan zijn. Dus relativeer erop los; maak van een scheet geen donderslag, van de nood een deugd en een mug wordt nooit een olifant. Het leven is altijd in beweging. En lachen is gezond! Het werkt ontspannend en pijnstillend en het verlengt zelfs je leven. Dus schater er uitbundig op los en verdiep je eens in de gelotologie, haha! ‘A smile is the most beautiful curve on a womans body.’ – Betty Davis – Zindag Het is geen onzin dat je hier bent met een bepaald doel. Iets dat jouw leven zin geeft en anderen helpt of inspireert. Vandaag een dag vol bezinning. Vaak helpt een lekkere wandeling in de natuur je dichter bij de stem van je hart. De stem die weet wat goed voor jou is. Bij contact met deze stem voel je een zinderende sensatie door je ruggengraat gaan die al je zintuigen op scherp zet. Het is een stem die spreekt in mogelijkheden.. Een stem die maakt dat je zin krijgt je dromen tot uitvoer te gaan brengen, eens goed te genieten en het leven te vieren! Want hoe je het ook wendt of keert, deze week en alle weken in het verschiet: De zin van het leven, verzin je zelf.  De hippie zet een stap buiten deze gemeenschappelijke neerslachtigheid. Bij het woord hippie denken we al snel aan een persoon die op blote voeten, gekleed in een kaftan, kralenketting en met bloemen in haar haar weigert deel te nemen aan het realistische leven van alledag. Maar het etiket dat werkelijk op een hippie van toepassing is, is een deelnemer die zich toelegt op een vooraanstaand, ondergronds evolutionair proces. Een proces dat gericht is op een innerlijke visie die buiten het alledaagse maatschappelijke leven – zoals wij dat kennen – valt. Binnen deze maatschappij richt men zich op geld, bezit, zekerheid, status en macht en wordt de burger geacht zich te houden aan een overmaat aan regels en beperkingen die leiden tot onvrijheid. Worden ideeën en gevoelens onderdrukt en blijven we zitten met een geestelijke leegheid die leidt tot een collectieve depressie. De hippie zet een stap buiten deze gemeenschappelijke neerslachtigheid. De menigte denkt dat de hippie in een illusie leeft, maar niets is minder waar: de hippie stelt zichzelf de vraag: What if théy are wrong? Wat als al bovenstaande ‘zekerheden’ niet meer dan een illusie (als graadmeter voor geluk) zijn?’ Geluk is geen resultaat Hoewel ik best op de hoogte wil worden gehouden van wat er zich in deze wereld afspeelt, krijg ik via het nieuws niets anders dan een lading doodsangst, ziekte, haat en terrorisme op me afgevuurd en dat voedt me niet en leidt louter tot een angstig mensenvolk. In de tijd waarin we leven is er alle ruimte voor negativiteit. Ook word je – in Nederland – alle ruimte gegeven te herstellen van een burn-out (zover van jezelf afstaan dat je je letterlijk opgebrand voelt), te dealen met verdriet en boosheid en de ellende die je is aangedaan door anderen in je leven. We lopen de deuren plat bij een psycholoog want die gevoelens mogen er allemaal niet zijn en we moeten er allemaal mee dealen met als belofte dat wanneer je door al die lagen heengaat het beloofde land naar voren komt als ultieme prijsuitreiking: geluk. En dat blijkt in de praktijk dan maar een zeer tijdelijke staat van Zijn te zijn, omdat het volgende stukje pijn ook nog verwerkt moet worden. Geluk is namelijk geen resultaat. Het werkelijke probleem dat zich hier afspeelt is onbewustheid en de angst die constant wordt gevoed wat leidt tot een grandioze verwijdering van wie je werkelijk bent. En het aller engste in die verwijdering is zelf verantwoordelijkheid nemen voor alles wat je is aangedaan en alles wat er nog gaat komen. In het bewustzijn van de nieuwetijds hippie is zelfverantwoording nemen de ultieme vorm van vrede, liefde en geluk. Bij zelfverantwoording bestempel je jezelf als een creator van je leven. De manifester van al dat is. En dat gaat niet zonder pijn of moeite: nee, het accepteren dat pijn deel van je leven uitmaakt en dat het tijdelijk is levert je de vrijheid op het te mogen voelen maar er niet in te blijven hangen. Alleen door het te mogen voelen transformeert het vliegensvlug. En alleen mét het doen van de nodige moeite krijg je het gewenste resultaat van hetgeen je wilt bereiken. In het bewustzijn van de nieuwetijds hippie is zelfverantwoording nemen de ultieme vorm van vrede, liefde en geluk. Ultieme perfectie Er wordt weleens gezegd dat het moment in ultieme perfectie is. Niet zo maar in perfectie dus, nee in ultieme perfectie. Als dat zo zou zijn zou dat betekenen dat alles, élke seconde, élke gebeurtenis en álle gevoelens die je ooit hebt gehad niet anders hadden kunnen zijn. Dan zouden ze immers hun ultieme perfectie zijn verloren. Het wegnemen van een enkele seconde uit jouw leven zou daarmee jouw hele bestaan imperfect hebben gemaakt. Elk moment heb je moeten meemaken om te komen waar je nu bent. Middels dit inzicht valt er niets meer te ontkennen, geven we alles en iedereen de vrijheid van het bestaansrecht en rest ons nog erkenning: de liefde en toestemming om te mogen zijn wie je bent en te mogen voelen wat je voelt om vanuit dit moment je leven in haar volheid te mogen ervaren. Geluk, boosheid, succes, liefde en verdriet: het zijn allemaal onderdelen van je levenspad die je de meeste volledige levenservaring geven: de ervaring van het leven in haar volste versie. Jouw bestaan. Nieuwetijds hippie Als nieuwetijds hippie sta je – net als de oude hippies – open voor mystiek en spiritualiteit. Bewustzijnsverruimende middelen als ayuahuasca en paddenstoelen worden steeds vaker uitgeprobeerd om tot inzichten te komen. Meditatie, yoga en een gezond voedingspatroon helpen ons om zuiverder te kunnen voelen. We worden ons steeds meer bewust van ons lichaam, onze ziel en geest. Als levensvisie willen we een speelser, spontaner, creatiever en liefdevoller leven, geleefd in het moment. We willen ons bevrijden van alle regels die we onszelf opleggen. Gedreven door ons innerlijk vuur en passie zijn we steeds meer bereid verantwoording te nemen voor onze daden en de regelgeving die het gezag in stand probeert te houden wekt daarmee aversie op. Geluk, boosheid, succes, liefde en verdriet: het zijn allemaal onderdelen van je levenspad die je de meeste volledige levenservaring geven: de ervaring van het leven in haar volste versie. Jouw bestaan. Langzaamaan zijn we ons aan het openen. Kracht, creativiteit, passie en enthousiasme komen van binnenuit. Religies maken elkaar kapot en er zijn steeds meer mensen die het Goddelijke in zichzelf vinden. Respect en vertrouwen openen het hart en een open hart staat gelijk aan het nieuwe succes. Bij seksualiteit verlangen we meer naar een hart-ervaring die ons in zowel met ons eigen lichaam als die van een ander verbindt. Het aantal echtscheidingen en singles laat zien dat we steeds meer een keuze durven maken ons geluk niet te laten afhangen van een ander. De vreselijke remmingen die we voelen omdat we het zo belangrijk vinden wat anderen van ons denken geven we een dikke middelvinger. Het aantal ZZP-ers stijgt tot grote hoogte want werk doen dat niet bij je past is uit den boze en iedereen wordt gestimuleerd zich te focussen om hun unieke talenten in te zetten en zo hun bijdrage te leveren aan een mooiere wereld. En hoe meer je je inzet, hoe meer je je hart opent, hoe meer je al wat is durft te voelen, hoe meer overvloed en zelfvoorziening je op alle vlakken zal ervaren. Age of Aquarius Wederom zitten we midden in een vooraanstaand, ondergronds evolutionair proces dat in astrologische termen ook wel ‘the Age of Aquarius’ wordt genoemd. We worden geacht onze individuele uniekheid te erkennen en middels die erkenning ontstaat er een nieuwe eenheid waarin vrijheid, sisterhood en gelijkheid de belangrijkste nieuwe waarden zijn. Dit nieuwe tijdperk staat in het teken van authenticiteit (een niet-opgelegde ervaring van Zelf) en wakker zijn (Peace, Love and Happiness als expressie van Zelf.) Al wat je uitstraalt, straalt je ook weer in. Op hoge hakken dit keer. Een Utopia? You may think i’m a dreamer, but I’m not the only one..  Met je hart bedoel ik je pure innerlijke stem. De stem die weet wat goed voor je is.
De stem die weet waarom je de dingen meemaakt die je meemaakt. De stem die het belang van het grotere geheel kan overzien. De stem van liefde, hoop en vertrouwen. Het is de stem die in mogelijkheden denkt. De stem die creatieve oplossingen ziet voor aardse problemen. De stem die zich niet uit het veld laat slaan en die altijd handelt vanuit zelf-liefde. De stem die jou zo diep waardeert en lief heeft en het állerbeste voor je wenst. Met je ‘hoofd’, je mind, bedoel ik – in dit geval – de saboterende stem. De stem die ik ook wel Captain Block noem. Het is de stem die je blokkeert, verlamt, laat oordelen, laat haten, jezelf onderuit haalt, zegt dat je iets niet kan, dat je je niet moet inbeelden dat dingen wel lukken. De stem die handelt vanuit onzekerheid, verloochening en zelf-haat. Beide stemmen zitten in ons. Allebei spreken ze ons aan. Het engeltje op je ene schouder, het duiveltje op de ander. Weigerend om samen te werken. Wat gebeurt er binnenin je wanneer je een briljant idee krijgt? Je hart maakt een sprong van opluchting, ruimte en mogelijkheden. Ze ziet licht, doelgerichtheid en snapt de functie van het idee dat je net gekregen hebt. Een idee dat een verschil gaat maken in het leven van een ander – of van vele anderen – en ook jouw leven zal daardoor drastisch gaan veranderen. Het idee dat je zojuist hebt gekregen, het inzicht dat je hebt ontvangen, brengt jou dichter naar het leven dat je zo graag wilt gaan leiden. Het leven waarin je een unieke bijdrage levert aan het grotere geheel. Het leven waarin jij er toe doet. Warmte stroomt door je lichaam, energie komt vrij. Je wordt blij van elke gedachte, ziet toekomstbeelden en scherpe visioenen helder voor je. Het is je hart die tot je spreekt Maar dan komt Captain Block de hoek om rennen om alles te verpesten. ‘Want’, zegt Captain Block, ‘wie denk jij wel niet wie jij bent.’ Hij kijkt je aan met een vernederende blik, een blik die zegt ‘dommertje-dommertje’ en staat op het punt je heel hard uit te gaan lachen. Maar zijn ogen hebben het werk al gedaan. Je voelt een steek in je hart en alleen al bij het idee hem te moeten verslaan, te overtuigen dat het niet zo is, voelt je lijf loodzwaar aan en kun je niets anders dan je hoofd te laten hangen. Hij komt nog een keertje langs, met z’n arrogante blik en verheven overwinning. Kijkt je nogmaals minachtend aan en zegt dan charismatisch: ‘Je doet hier echt het beste aan. Ik behoed je voor een gigantisch faalmoment, een faillissement, het belanden in de goot. Maar 1% van de mensen voert een idee uit gelijk aan het idee dat jij hebt gekregen. De kans is nihil dat het je lukt. Bespaar jezelf die mislukking.’ Je kijkt hem aan en denkt; Tja, misschien heeft hij wel gelijk.’ En falen is voor niemand leuk of makkelijk. Dus houd je je koest. Het leven dat je leeft – en dat best oke is – kabbelt rustig verder. Nog eenmaal stoort hij je, net wanneer je een documentaire zit te kijken of op internet een artikel aan het lezen bent over iemand die wel haar hart heeft durven volgen. Het plan lijkt zelfs ietwat op het jouwe, maar dan toch wel anders. Jouw unieke manier van doen en kijken naar de wereld heeft wat dat betreft geen concurrentie. ‘Te laat,’ zeggen zijn duivelse ogen, ‘zie je – je bent te laat,’ zegt zijn gemene blik, ‘een ander….’ Het irriteert je opeens mateloos dat je naar hem hebt geluisterd, je kostbare tijd hebt verdaan, door hem te geloven, terwijl die hartenvolger je met glans in haar ogen je vanaf het scherm aanstaart. ‘Oprotten nu,’ wijs je hem terecht en je geeft hem een enorme klap op z’n bek. De eerste slag is overwonnen, als een krijger heb jij hem de mond gesnoerd. En bij het afdruipen van zijn nietige gestalte, word jij opeens weer door een pijl geraakt. Recht in je hart. Een pijl die na-druipt van passie en energie en waarop duidelijk – nog duidelijker dan eerst – je briljante idee helder beschreven staat. Uitvoerbaar dit keer. Een diep vertrouwen herinnert je eraan dat waardevolle ideeën zichzelf nooit zullen openbaren aan degene die niet weten wat ze er mee moeten doen. ‘Ik weet dat jij het wel weet’, fluistert je hart je toe… In de weken daarna laat je je nog weleens verleiden door Captain Block, die inmiddels aanvoelt als een geobsedeerde stalker. Je verandert je telefoonnummer, je e-mailadres, en vraagt een contactverbod aan bij je innerlijke autoriteiten. Je begint een nieuw leven. Stapje voor stapje bewandel je het pad dat voor je uitgestippeld wordt. Uitgestippeld via bijzondere ontmoetingen, heldere boodschappen, intuïtieve reacties, synchronische toevalstreffers. Dat is de manier waarop je hart met je spreekt. Haar communicatieve vaardigheden brengen keer op keer een lach op je gezicht, een dankbaar gevoel, een herkenbare blik in de ogen van een ander. En niet onbelangrijk: Erkenning door de aanblik van je eigen ogen, wanneer je in de spiegel kijkt. Wanneer het gaat om je eigen innerlijke vervulling en tevens voor het welzijn van de wereld om je heen, weet dan dat je hart tot je spreekt! Laat haar bepalen. Ze bepaalt je levensgeluk.  Waarom de verbinding met jouw Wildevrouw NU belangrijker dan ooit is.
Ik was aardig van slag toen de verkiezingsuitslag bekend werd. Ik was de hele nacht wakker gebleven om de verkiezing te bekijken. Na 7 jaar de USA mijn thuisland te hebben genoemd en als moeder van een zoon met een Amerikaanse vader én paspoort, gaat wat er in dat land gebeurt me aan het hart. Ik voelde me verslagen en ook een beetje verraden, want ik had het zooo gaaf gevonden wanneer er een vrouw zou zijn gekozen als hoofd van de supermacht. Gewoon, om te kijken of het iets in de wereld zou veranderen. Het ultieme bewijs dat het nu tijd is voor de kracht van de vrouw. Helaas heeft de USA gekozen voor een échte vent: Mannelijker dan mannelijk, daadkrachtig, hard en patriottistisch. Een heuse haan die naar vrouwen lonkt alsof het kippetjes zijn en met een levende barbiepop (z'n derde vrouw) als trofee aan zijn zijde. Een vrouw die zegt 'achter haar man' te staan. De eerste first-lady die ook ooit naakt op de voorpagina stond. Niks mis mee, ware het niet dat dat niet als voorbeeld diende voor seksuele vrijheid maar als seks-object in de Eva-rol. Uggghhhh. Gelukkig krabbel ik altijd snel uit mijn misére, wanneer ik de verbinding met de Wildevrouw weer aanga. En vanochtend vertelde ze me: Vandaag is het Wildevrouw-zijn belangrijker dan ooit. Wildevrouw gaat over Female Empowerment: het gebruiken van jouw eigen kracht als grootste voldoening in je leven. Het stoppen met het constante sorry zeggen wanneer je je hart volgt. Nooit meer jezelf excuseren voor je eigen kracht. 'Lilith' de ruimte geven onaangepast in het leven te staan. Het diepe vertrouwen beoefenen dat de situaties die zich voordoen in je leven je nooit worden voorgeschoteld omdat ze tégen jou zijn, maar altijd omdat ze je helpen volledig jezelf te worden: je toegang verschaffen tot de meest vruchtbare grond in jou. Als ik dat dan even vrij mag vertalen naar de gebeurtenis van gisteren en er van uitga dat ook deze uitslag niet tégen ons vrouwen is dan is dit mijn conclusie: -De wereld voelt onveilig met de narcistische Trump aan het hoofd: Veiligheid bestaat alleen in jezelf en zal voelbaar zijn wanneer jij volledig op je eigen kunnen vertrouwd. De beste bescherming wordt geboden te weten wat je waard bent en je je waarde nooit zal verloochenen. -Door tégen iets te vechten, blokkeer je jouw energie en vecht je tegen een stuk in jezelf. Door in weerstand te blijven sluit je hart zich. Wil je je energie laten stromen ga dan voor iets staan. Sta op voor datgene waar je door bezield bent. - Doordat Hillary de boot miste is er geen 'Zie je wel dat wij vrouwen nu aan de beurt zijn' en moeten we onszelf dus toestemming geven stappen te gaan zetten en onze stem te laten horen. We hebben niemand om onszelf achter te verschuilen en dus zit er niets anders op onzelf te laten zien. -Het is een feit dat wanneer je 100% in jezelf geloofd, je je eigen waarheid creeert, en je voorneemt 'Not to take no for an anwer' je het ver kan schoppen in deze wereld... ;-) -Tegenslagen zullen er altijd zijn, de truc is om deze te transformeren naar mogelijkheden en er lessen uit te halen die bijdragen aan je groei. -En meer dan ooit is er in deze harde wereld AWARÉ nodig: het Tedere Hart. Ik leer vrouwen dat er wonderen gaan gebeuren wanneer je met zachtheid naar jezelf en anderen gaat kijken. Ik wil je vragen op te staan. De verbinding met de Wildevrouw op diep niveau aan te gaan. In het belang van jouzelf en van alle vrouwen op de wereld, vraag ik je om jezelf NU liefdevol te bombarderen tot de First Lady in your life. Als belichaming van vrouwelijke kracht. ONLY YOU can make a difference. Let's start the revolution!  Wij zijn vrouw. Geboren uit moeders. Ontwaakt uit een schoot. We hebben vagina’s en krijgen borsten. Later kunnen we zelf het leven ook weer doorgeven. We worden gezien als zachtaardig, verzorgend, passief en hartverwarmend. Bij ons ben je veilig. Wij zijn als een warm bad. Maar dat is niet altijd zo geweest.
Zij en haar intuïtie Elke vrouw komt voort uit de oervrouw of de Wildevrouw – zij die leeft vanuit haar intuïtie, zij die op zoek gaat naar eten voor haar kinderen en desnoods eigenhandig konijnen doodt. Zij die in contact staat met haar seksualiteit als basis voor haar levenskracht. Zij die niemands bezit is en gelijkwaardig naast haar partner staat; als zichzelf en niemand anders. Beiden moeten hun kracht en talenten volledig benutten om überhaupt te overleven. Haar lichaam is geen speeltje bedoeld voor mannelijk genot, maar een krachtig instrument waarmee ze zich door het leven beweegt. Waarmee ze gevaar kan afwenden door te vechten, waarmee ze leven geeft en dat leven kan beschermen, waarmee ze melk en liefde voedt. Door haar lichaam ervaart ze haar sensuele aard en geeft ze expressie aan haar seksualiteit. Ze is sterk en slim, kan zich niet veroorloven bang te zijn, en kan met zoiets kleins als twee stenen een enorm vuur ontlokken waaraan haar kinderen zich kunnen verwarmen en waarop ze voedsel bereidt. Dat vuur huist ook in haar. En in haar zussen. Ze komen samen om te zingen, te lachen, te huilen, te praten en te bidden. Er is geen concurrentie of strijd maar een diep gevoel van saamhorigheid. Zachtaardig? Natuurlijk- maar ook hard en gemeen wanneer dat nodig is. Verzorgend? Zonder twijfel. Ze houdt rekening met ieders behoefte – inclusief haar eigen behoefte. Passief? Nou, niet bepaald, dat overkomt haar pas duizenden jaren later. Hartverwarmend? Al dat ze doet, komt voort vanuit haar intuïtie, de stem van haar hart, die ze verwarmd met haar aandacht. Ze weet dat ze veilig is wanneer ze op zichzelf en haar intuïtie vertrouwt. En dat warme bad komt er alleen door dat knetterende vuur. Fast Forward 12.345 jaar later Er is nogal wat gebeurd in die tijd. De myriade van de verwijdering. Verwijderd van haar eigen hart en haar natuur. Haar vuur is enigszins gedoofd. Haar vrijgevochtenheid heeft plaats gemaakt voor gevangenschap. Ze is iemands bezit. Deze persoon bepaalt voor haar wat ze wel en wat ze niet mag doen. Waar ze kan gaan en kan gaan staan. Wanneer ze haar benen moet spreiden. Ergens huist nog een spoortje DNA van de Wildevrouw dat haar eraan herinnert dat dit niet helemaal klopt. Maar ze kan geen uitweg bedenken, zonder de gevolgen te aanvaarden van nog meer verwijdering, schaamte, armoede en eenzaamheid. Dus ze blijft. En ze spreidt. Haar kinderen zijn haar levensvervulling. Bepalen haar geluk. Haar man beschermt haar. Voornamelijk tegen haarzelf. Het kon niet uitblijven dat dat kleine vonkje vuur toch vlam vat in het hart van de vrouw. Begin negentiende eeuw wordt dat afgedaan als hysterie; een onregelmatige bloedstroom van de uterus naar de hersenen. Het verlies van zelfbeheersing. En het blijkt niets meer te zijn dan het verlangen naar contact met het hart en het lichaam. Om gek van te worden. Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan en langzaam wordt bij een aantal vooruitlopende vrouwen het hart geopend en ontwaken de hersenen. Ze schudden de sluier van passiviteit van zich af. Daar is enorm veel moed en een diepe overtuiging betreffende gelijkwaardigheid voor nodig. En passie – om buiten de gebaande paden het wildepad weer stapje voor stapje te gaan bewandelen. Aletta Jacobs is de eerste vrouw die wordt toegelaten op de universiteit en als dokter afstudeert. Heel haar leven zet ze zich in voor de rechten van de vrouw, met als hoogtepunt het kiesrecht waardoor vrouwen in 1922 voor het eerst mogen stemmen. Hun mening mogen laten gelden. Geholpen door de uitvinding van de pil en vrouwen die zich gaan verbinden in vrouwenbewegingen wordt de strijd gevoerd tegen alle vormen van onderscheid tussen mannen als klasse en vrouwen als klasse. We bewegen mee met twee golven van emancipatie – een woord dat afstamt van het latijnse emancipatio en dat het streven naar een volwaardige plaats in de samenleving vanuit een achtergestelde positie betekent. 2016, een omwenteling We staan op het punt dat er een omwenteling plaatsvindt. Het kan zomaar zo zijn dat er dit jaar een eerste vrouwelijke president wordt gekozen in de USA. Veel vrouwen hebben inmiddels het bewustzijn dat ze minstens even krachtig zijn als mannen. We voelen ons niet meer achtergesteld. We beseffen dat we elkaar moeten ondersteunen en aanvullen. Wel hebben we last van het afschudden van onze typische en traditionele vrouwelijke eigenschappen als zachtheid, zorgzaamheid en passiviteit. Niet omdat we dat niet zijn, maar omdat het maar een fractie is van wat we nog meer te bieden hebben. Vrouwelijke eigenschappen als intuïtie, verbinding, (zelf)reflectie, creativiteit, sensualiteit, vertrouwen op het proces, circulariteit en met empathie beslissingen maken zijn inmiddels even hard nodig als mannelijke eigenschappen zoals focus, wetenschap, selectiviteit, naar buiten treden, resultaatgerichtheid, lineair denken, systematisch handelen en reële beslissingen maken. Het hogere doel is het verenigen en balanceren van onze vrouwelijke en mannelijke eigenschappen in onszelf en in de wereld. Tot die tijd heeft emancipatie plaatsgemaakt voor Female Empowerment, waarin de Lilith-energie weer vrij mag stromen, waarin wij krachtig gaan staan voor onze vrouwelijke eigenschappen die het evenwicht in de wereld herstellen. Female Empowerment viert dat we ons weer verbonden voelen. Verbonden met de Wildevrouw, die je met krachtige stem roept haar te bevrijden.  Maak van je leven je meesterwerk
Lessen van een levenskunstenaar Je schildert op een enorm doek, speelt theater op een nog groter toneel en dagelijks schrijf je een stukje verder aan je levensverhaal. Je verzamelt kleuren, geuren, geluiden en gedachten en kookt daarmee verbluffende gerechten, die je soms wel, soms niet kan eten, maar altijd voedzaam zijn. Je fotografeert herinneringen en visualiseert toekomstbeelden die immer uitkomen. Het leven is kneedbaar. Kneedbaar als de zachte klei die middels je handen, creativiteit en intenties wordt gevormd tot een uniek beeld. Een film die je zelf volledig mag produceren, waarin je de juiste mensen uitkiest die het beste bij het script passen, de versies zelf monteert en waarin je de regie in eigen hand houdt. Het belang van de kunstenaar in de maatschappij is niet te onderschatten. Een kunstenaar moet altijd alles uit zichzelf halen. Gebruik maken van het talent dat hem gegeven is. Er is niemand die tegen een kunstenaar zegt; en nu weer aan de slag! Nee, die verantwoordelijkheid voelt de kunstenaar zelf; overtuigt van de noodzaak zijn stem te laten gelden, zijn boodschap de wereld in te lanceren, een (maatschappelijke) discussie uit te lokken, emoties te bevrijden of de wereld esthetisch wat aangenamer te maken. Vrijheid is de gemene deler van alle kunstenaars. Je eigen pad durven bepalen. Mogen zijn wie je bent. Met alles wat er in je zit: je rariteiten, excentriciteiten ofwel met datgene wat jou uniek maakt. Authentiek. En dan dat eeuwige geloof in zelf: ook als de wereld zijn creaties niet kan waarderen, moet een kunstenaar de kracht blijven vinden om in zichzelf te geloven. Die kracht is gebaseerd op overleving. Verliest hij deze, dan belandt hij in de goot. Creativiteit is niets anders dan het zien van mogelijkheden en oplossingen. Die ene kleur toevoegen die het hele schilderij ophaalt. Dat ene woord weg laten, waardoor het gedicht krachtiger wordt. Het risico nemen finaal op je bek te gaan, met als gevolg opnieuw te moeten beginnen, een andere weg in te slaan, om dan opeens tot de oplossing te komen die dat ultieme kunstwerk creëert! Wanneer ik schilder bedenk ik me weleens dat het schilderij al weet hoe het eindresultaat er uit gaat zien en het enige wat ik hoef te doen is het schilderij me de weg te laten wijzen, het penseel losjes in mijn vingers te nemen en over het doek te laten glijden; tot me te laten spreken. Een gedicht komt er moeiteloos uit wanneer ik dicht bij de stem van mijn hart blijf. Mijn hart fluistert me de woorden toe en het enige wat ik hoef te doen is ze op te schrijven. Inspiratie in overvloed: Inspiratie “tejshdkalama sdhjddkspowkfh.. ‘Inspiratie’ spreekt niet in verstaanbare tongen. Het stroomt, ongedwongen, als een samenkomst van energie. Een uitbarsting van verlangen. Je hart te horen. Ik luister naar de stem, die zachtjes tot mij spreekt. Het onverstaanbare weet, dat er geen toeval bestaat. Zoals mijn onverklaarbare woorden hierboven, het begin van een nieuw gedicht beloven. Inspiratie komt van boven. Of van binnen. Binnen in je en dan nog dieper. Vanuit het onderbewuste land, dat geduldig wacht, tot jij daar bent beland. Het bewuste (was het wel zo bewust?) kuste, het onderbewuste land…. en daar, daar was het dan, daar kwam Inspiratie. Als een verzoening voor haar naasten, die samenleven en zelden luisteren, naar wat zij echt te zeggen heeft. Maar nu dus wel. Want, in Inspiratie’s handen, werd ik zacht geknepen, vervormd als klei, en warm als soepel deeg. Tot ik het inzicht kreeg dat ik mezelf moest openen en lekker laten gaan. Niet moet oordelen over het bestaan. Ik werd een instrument. Voor leven en creatie. Als na de laatste wee, wanneer het persen echt begint, en als je dan vol loslaat: Dan komt daar het Kind. Het is als een geboorte van een nieuw idee.” Het leven is maakbaar Het is niet zo dat alles wat er gebeurt voortkomt uit eigen creatie. Het leven zet je verfpotten voor. Rode verf vol met liefde en lust. Zwarte verf vanwege tragische, verdrietige momenten. Paarse verf die druipt van spiritualiteit, bezinning en synchroniciteit. Gele verf verwarmd door de zon. Blauw gevuld met emoties. Groen als gras. Wit, puur als een onbeschreven blad. Goud. Licht. Het zou zonde zijn deze verf te laten opdrogen in de pot. Dus meng, beschilder en creëer! Het leven is een grote bron van Inspiratie! Jij weet diep van binnen wie jij bent en wat jij te doen hebt op deze wereld. Jouw dromen en visioenen zijn niet uit het niets gegrepen; zij zijn het materiaal waar jij mee gaat componeren. Zij vertrouwen op de instrumenten die jij tot je beschikking hebt! Jij, als kunstenaar. Jouw leven. Jouw Meesterwerk.  Supermom heeft zuurstof nodig
Er is een prachtig metafoor die me er elke keer weer aan herinnert hoe belangrijk het is dat wij -supermoms- ervoor zorgen dat we kunnen blijven ademen. Ik zit in het vliegtuig. Voor de honderdste keer kijk ik naar stewardessen verwikkeld in de safety instructions alsof het een dansje betreft. Eerst wijzend met hun handen naar voren, dan zwierend opzij, een paar keer zwaaiend langs de heupen om aan te geven waar – in case of emergency – de vluchtroute-lampjes zijn en dan grijpend naar het zuurstofmasker. Tot zover is het reddingsplan voor iedereen gelijk. Maar dan wordt er een wezenlijk verschil aangegeven, die speciaal voor moeders is bedoeld. Mocht het nou zo zijn dat we met z’n allen te pletter vallen, is het tóch de bedoeling dat we eerst het zuurstofmasker op ons moederhoofd zetten en dan pas ons kroost van zuurstofmaskers voorzien. Yeah right… Wij zijn toch supermoeders. Onze kinderen gaan voor alles! En dus denken we – stiekem – dat we dát toch lekker niet gaan doen. We helpen onze kinderen eerst. Dat is wat je doet als moeder: je zet je eigen behoeften opzij, om in de behoefte van je kinderen te voorzien. Mogelijk scenario daarna: Het vliegtuig stort neer, de kinderen overleven het, maar er is geen moeder meer die voor ze kan zorgen. Supermom vergat zichzelf zuurstof te geven in alle commotie. Wat leidt tot het volgende mogelijke scenario: ondervoede, onopgevoede, getraumatiseerde monsters aan wie onze samenleving weinig heeft. Uitleg van de stewardess aan wie ik het vroeg: 'Als moeders zichzelf eerst van zuurstof voorzien, hebben de kinderen meer kans om te overleven.' Ik zit in het circus – want ik ben die supermom – en mijn kind heeft vakantie en ik heb beloofd iets leuks te gaan doen. Eigenlijk houd ik niet echt van het circus en daarbij heb ik het te druk met honderd andere dingen die nog moeten gebeuren en dus zit ik niet helemaal relaxed. Ik herken mezelf in de acrobaten. Net als zij houd ik alle ballen in de lucht, spring van het ene naar het andere koord, met vertoon van geweldige salto’s en nooit eerder gemaakte sprongen. Vloeiend en lenig zwier ik door de piste, maar dan maak ik bijna een foutje – door moeheid en stress – en kan ik de langs-schommelde trapeze maar nét beetpakken. Ik had me zeker net zo lief laten vallen in het vangnet, maar het publiek – waaronder mijn zoontje – houdt de adem in en slaakt een diepe zucht van verlichting wanneer ik mezelf verman en de trapeze toch beet pak. Supermom gaat door! Eenmaal thuis ben ik moe en geïrriteerd en is mijn kind onhandelbaar. Hij bleek helemaal geen zin te hebben in dat rot-circus en dat maakt het nog allemaal erger, want nu vind ik hem een ondankbaar wicht. Supermom snauwt en blijkt toch niet zo super te zijn. Ik ga het anders doen: Vanaf nu voorzie ik mezelf eerst van zuurstof in het vliegtuig en koop alleen nog kaartjes voor voorstellingen die ik zelf ook leuk vind. Wanneer je je eigen behoeften als moeder wegcijfert voor het welzijn van je kinderen is dat wat je ze leert: dat je jezelf dient weg te cijferen voor het geluk van een ander. Het is in het belang van het kind dat jij als moeder het juiste voorbeeld geeft in het volgen van je hart, het nastreven van je passie, het openstaan voor avontuur, het tijd vrijmaken voor je creatieve ontwikkeling. Als moeder is het je taak je kinderen te laten zien dat dát belangrijke zaken in het leven zijn en dat je die gevoelens serieus moet nemen. Dus: ga een paar dagen alleen op vakantie, doe mee met die workshop die je al zo lang wilt volgen, plan een dag om alleen maar te schilderen of te schrijven, ga erop uit voor een fikse strandwandeling en regel eens een oppas op een moment dat het helemaal niet nodig is. Geef de onvoorwaardelijke liefde die je voor je kinderen voelt, vooral ook aan jezelf! Er is niets dat kinderen gelukkiger maakt dan het hebben van een gelukkige moeder. Niets dat gezonder is dan het zien van een moeder die als mens is vervuld. P.S. De clown in het circus vroeg me jullie te wijzen op het feit dat je – al het bovenstaande – het beste nu kunt doen en niet over een paar jaar als ze groter zijn en zichzelf van zuurstofmaskers kunnen voorzien, vrij vliegend door de pistes van het leven en wenst je élke dag een superrrr Moederdag!  Artikel uit Vrouw & Passie Op z’n hondjes en als een kat in het nauw? Totdat jouw ziel de steen verlegt De comfortzone. Je weet wel, die zone waarin alles vertrouwd is. Waar alles lekker loopt volgens de ritme-, reinheid- en rust-methode. Waarin je na een drukke dag s’ avonds voor de tv op de bank ploft. Je weet wanneer je moet werken en hoeveel geld er die maand binnenkomt om je hypotheek te kunnen betalen. Je weet hoe laat je de kinderen moet ophalen van school en moet wegbrengen naar de zwemles. Je hebt seks op vrijdagavond met je lief in hetzelfde ritme: eerst de missionarispositie, dan jij bovenop en afsluitend op z’n hondjes. En jouw Lief is ook zo heerlijk voorspelbaar… in jouw comfortzone. Je hebt ieder je eigen taken, je eigen sportclubs, je eigen vrienden. De comfortzone: dat heerlijke kabbelende bestaan. De zone die zoveel rust en veiligheid geeft en waarin je leven helemaal op orde lijkt. Geniet ervan zolang het duurt, want… Het is je ziel die de steen verlegt Opeens wordt er een steen verlegd. Het kabbelende water verandert in een krachtige stroom waar niet tegenop te zwemmen valt. Uit alle macht probeer je je vast te houden aan dat wat je kent en dat wat je weet. Zonder succes. Veiligheid is namelijk een zelfgecreëerde illusie. Het is je ziel die de steen verlegt. Je avontuurlijke ziel die bijna in slaap viel van saaiheid en voorspelbaarheid. Je ziel die geprikkeld wil worden, intens wil voelen en wil léven! Wil dansen, reizen, haar hart openen, creëren! En in de comfortzone is veel te vinden, maar inspiratie is er ver te zoeken. Inspiratie: Het ervaren van levenskracht en het op grond daarvan ondernemen. Voor degene die niet bewust kiezen: Don’t worry. Wanneer je ziel zich als een kat in het nauw voelt, kiest ze voor je en wenst niet genegeerd te worden. En wanneer je haar wel negeert, is haar reactie niet bepaald zachtaardig te noemen: je verliest je baan, krijgt een burn-out of je bevindt jezelf opeens in een scheiding. Allemaal levenslessen die van je eisen dat je een grote verandering ondergaat. De zone van het Onbeschreven Blad De zone waarin je na de comfortzone bijna verdrinkt, (want zo voelt het) noem ik de ‘Zone van het Onbeschreven Blad’. In deze zone staat alles open: het is alsof je je in een laboratorium bevindt en alleen maar aan het experimenteren bent. Kernwoorden in deze zone zijn uitdaging, risico en lef. Een uitdaging is een zaak, daad of uiting die prikkelt tot een reactie. Een risico is een gevaar voor schade en verlies. Het is ook de bedoeling dat je iets verliest: Je oude vertrouwde ‘ik’ in je oude vertrouwde comfortzone; een pijnlijk en beangstigend proces. Ook nu is ‘vertrouwen’ de belangrijkste overlevingsterm. Alleen betekent vertrouwen nu niet dat hetvertrouwd is, maar staat het gelijk aan een dieper weten. Het állerhoogste, het állerkrachtigsteVertrouw erop dat wat het leven nu van je verwacht, je zal brengen naar een hoger bewustzijnsniveau. En dat bewustzijnsniveau staat krachtiger in verbinding met wie jij bent en wat jij wilt bereiken. Dichter bij je ziel en haar wensen voor jou. Vertrouw erop dat je ziel alleen het allerbeste voor jou wenst. Het állerhoogste, het állerkrachtigste. Dus heb het lef mee te gaan met de stroming waarin je je bevindt, vecht er niet tegen, en weet dat een rivier altijd zal leiden naar de zee: De zee vol onbegrensde mogelijkheden. Foto: Petr Kleiner, licentie: CC BY |
Categories
All
GedachtenspinselsOp dit blog deel ik gedachten, ideeën, gedichten, verhalen en recepten die mij inspireren. Archives
February 2019
|
RSS Feed