Het schrijven van het boek Wildevrouw

Ik heb vele boeken gelezen. Honderden. En ja, dan komt er een moment dat je denkt: volgens mij kan ik dit ook. 
Ik kan schrijven, ik heb iets te vertellen, vele avonturen meegemaakt... Aan de slag!

Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat dit een van de moeilijkste  en engste dingen zou zijn die ik tot op heden in mijn leven zou gaan doen. Ik heb er vier jaar aan gewerkt; niet constant natuurlijk, maar tussen de bedrijven door, en met enkele weken in het jaar dat ik me volledig richtte op het schrijven van Wildevrouw: Ik ging naar NYC, Rome, Istanbul en Mexico om in alle rust te kunnen schrijven... En eigenlijk wilde ik toen niet dat het boek klaar was, want wat een prachtig excuus om naar waanzinnige steden te gaan zonder man en kind. Alleen!! Zoals de twaalf jaren dat ik alleen over de wereld reisde. Daar gaat dit boek over: de reis van het leven. Over wat externe reizen met je interne beleving doet. Over universele en individuele onderwerpen. Over bizarre ontmoetingen met prachtige en vreselijke mensen. Over de horizon verbreden. In contact gaan staan met je ultieme kracht. Over de Maan. 

Laatst fluisterde ze me toe dat ik het toch maar mooi geflikt heb, dit boek te schrijven. Met doorzettingsvermogen, lef en een gezond geloof in mezelf, mijn droom tot waarheid te hebben volbracht. Want hoewel ik énorm van woorden hou, ben ik toch nog meer gecharmeerd van daden.                                                                                                                                     Dit boek is de grondlegger voor mijn nieuwe bestaan. Wildevrouw vertelt niet alleen het schaamteloos eerlijke verhaal over mijn avontuurlijke en bewogen leven... Het vertelt het verhaal over wie wij allen zijn. En die boodschap ga ik van nu af aan verkondigen!