Op de dag na mijn 41ste verjaardag had ik mezelf een cadeau gegeven in de vorm van een vision-night: een sjamanistisch ritueel waarin ik een nacht alleen in het bos zou verblijven om zo in diep contact te komen staan met mijn ziel.
Een nacht waarin ik mezelf zou confronteren met mijn diepste angsten en antwoord zou vinden op mijn persoonlijke vraag: ‘Hoe leef ik elk moment van de dag volledig vanuit mijn essentie?’ Het leek mij een mooi en krachtig begin van mijn nieuwe levensjaar. De essentie van de vision-night‘… in oeroude verhalen van over de hele wereld verlaat een held op enig moment zijn of haar vertrouwde omgeving, gehoor gevend aan de stem van het hart. Hiermee wordt alles achter gelaten wat dierbaar is. De held gaat op weg naar een heilige plek op het lichaam van Moeder Aarde. Hier wordt hij of zij op de proef gesteld door persoonlijke en mythische monsters van het leven. Na een lange en duistere ‘nacht van de ziel’ waar vreugde en wanhoop ervaren wordt zoals niet eerder gekend, wordt toewijding en overgave beloond met wijsheid, kracht en inzicht. Innerlijke ogen worden geopend, een diepgaand inzicht of visioen wordt geschonken. De held is als herboren, hij of zij zal nooit meer dezelfde zijn. Dit kostbare geschenk gaat gepaard met een voorwaarde: de held moet met dit visioen van heling en wedergeboorte terugkeren naar de alledaagse wereld en daar deze geschenken doorgeven – als zaden om te zaaien in de gemeenschap waarvan hij of zij deel uitmaakt.’ Ik houd van verhalen over helden en heldinnen. Van boodschappen en visioenen. Van hemelse praktijken en aardse rituelen. Ik houd ervan om op ontdekkingsreis te gaan in het onbekende landschap van de ziel om zo tot de kern te komen van wie ik werkelijk ben. Volledig in contact met mijn oorspronkelijkheid, met de Wildevrouw in mij. Ik sta met twee benen op de grond en in verbinding met mijn hogere zelf. Ik wil 100% mezelf kunnen zijn op elk moment van de dag. Makkelijk keuzes kunnen maken omdat ik weet wie ik ben, weet wat bij me past en weet wat goed voor me is. Ik waag me aan zaken omdat deze goed voelen voor mij, me plezier verschaffen, mijn leven waardevol maken. Ik ben in die beslissingen niet afhankelijk van de goedbedoelde adviezen van de mensen in mijn leven. En ik heb geen complimenten nodig om te rechtvaardigen hoe ik mijn leven leid. Voor mij is dat ultieme vrijheid. In mijn voorbereidingen op de nacht, ging ik op zoek naar allerlei informatie over het sjamanisme. Het sjamanisme blijkt een van de oudste spirituele stromingen op aarde. De vertaling van het woord sjamaan is ‘Iemand die weet’ of ‘Hij die in extase verkeert’. In de meeste stammen heeft de sjamaan contact met de spiritworld en is hij of zij de bemiddelaar tussen de geestenwereld en het aardse bestaan en brengt hij boodschappen over. Een sjamaan probeert het verstoorde evenwicht tussen aardse en spirituele zaken weer in balans te brengen. Hij of zij is een heler, dokter, heks of medicijnman. Ik geloof dat alles functioneert vanuit een bepaalde energetische trillingsfrequentie en dat alles wat bestaat dus een eigen energieveld en bewustzijnsniveau heeft. Daarbij geloof ik heilig in ‘het moment’: alles wat je ziet en hoort -en wat je opvalt of raakt- probeert je een verhaal te vertellen over wie je bent en waar je staat. Deze ‘tekens’ mag je interpreteren als de richtingaanwijzers voor de toekomst. Het leuke hiervan is dat jij zelf de symbolische waarden mag invullen gebaseerd op wat jouw intuïtie je ingeeft. Er is ook een scala aan informatie over de symboliek van dieren, mensen, dromen, stenen en planten te vinden op internet. En ook daar geldt: de betekenis is afhankelijk van wat goed voelt voor jou. Alles, maar dan ook alles, is doordrongen met essentie, met zielenkracht en dus bewustzijn. In het dagelijkse leven is het moeilijk om de gedachte vast te houden dat we niet afgescheiden, maar juist enorm verbonden zijn met de natuur, de elementen, de planeten, de jaargetijden, etc. Die verbondenheid maakt dat we samen een cirkel vormen, waarin er geen onderscheid gemaakt wordt tussen het een of ander en er niets of niemand ‘minder of meer’ is. Alles is bezield en heilig en wil deel uitmaken van de cirkel. Hierin schuilt de wijsheid van het sjamanisme. Middels een dag vol rituelen die allen te maken hadden met de elementen lucht, water, vuur en aarde werd de vraag waarmee ik de nacht in wilde gaan duidelijk. De rituelen waren doordrenkt met simpliciteit en respect voor datgene dat normaal gesproken als alledaags wordt beschouwd. Ik keek 20 minuten naar de wolken in de lucht en las daarin boodschappen over verbinding, vermenging, je eigen richting op gaan. In het vuur werden oude delen verbrand om ruimte te scheppen voor nieuwe dingen die vanuit mijn innerlijk vuur weer willen ontstaan. Ik stond met blote voeten in het nabijgelegen beekje te mijmeren over met de stroom mee gaan, over flow en het ontstaan vanuit een bron. Daarna was het tijd voor de aarde: Een van de wachtersvrouwen – de assistenten van de sjamaan, had een prachtige poort gemaakt van wilgentakken. De poort was gebouwd met zoveel liefde dat de heiligheid er vanaf stráálde. Tegen schemer was het mijn beurt door deze poort te lopen en werd mij gevraagd of ik bereid was om deze nacht als een ‘nieuw begin’ te aanvaarden. Om dat deel in mij dat niet meer dient los te laten en als een herboren persoon in de ochtend terug te keren. Terwijl ik door de poort liep, vroeg ik de sjamaan ‘Hoe leef ik elk moment van de dag volledig vanuit mijn essentie?’ Ze gaf me toestemming met deze vraag de nacht in te gaan. Ik liep de heuvel op, op weg naar het bos waarin ik die nacht zou verblijven. Mijn bagage bestaande uit een hangmat, een zeiltje, een deken en nog wat andere items, tilde zwaar op mijn rug. Tot 4 keer toe zakte ik door de hangmat die ik zo stoer had op proberen te hangen tussen de cirkel van bomen. En heel vaak in die nacht stond het huilen me nader dan het lachen. Het klopt dat je wanneer je een nacht alleen in een donker bos doorbrengt je wordt overmand door je eigen (voor)oordelen en door je diepste angsten. Je wordt op zo’n nacht geconfronteerd met de dingen die je jezelf aandoet, voortkomend uit die bron. En ook ergens in de nacht, word je getrakteerd op visioenen van de mogelijkheden die in je zitten. Van de gave dingen waartoe wij in staat zijn als mensen. Een openbaring aan oplossingen voor álle problemen wanneer we vanuit Liefde zouden durven leven, verschijnt voor je netvlies. En toch heb je het gevoel dat wanneer het licht zich, -vanuit het oosten- weer laat zien, je weinig hebt meegemaakt… Wat zo krachtig is in het Sjamanisme is dat er op een simpele en aardse manier -verbonden met de natuur- potente zaden in je worden geplant die de ziel oproepen zich te verheffen en te gaan groeien. Te gaan doen waarvoor je hier gekomen bent. Eenieder heeft namelijk een doel en een functie. Klein of groot. Niet meer, niet minder. Graag deel ik met je een aantal sjamanistische huis,- tuin en keuken rituelen waardoor je zelf alvast wat zaadjes kan planten:
Ik mocht het allemaal voelen die nacht. Ik mocht bang zijn en sterk. Gracieus en onhandig. Krachtig en kwetsbaar. Alwetend en onwetend. Enorm en nietig. Het was er allemaal en het mocht er allemaal zijn. En dat, beste lezers, is volledig leven vanuit de essentie van wie wij zijn. Het geschenk dat mij gegeven is, heb ik bij deze doorgegeven.
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
GedachtenspinselsOp dit blog deel ik gedachten, ideeën, gedichten, verhalen en recepten die mij inspireren. Archives
February 2019
|