Mohammed de moslimman en de knalroze vibrator.

Het is een treurige dag. Ik blijf maar huilen en kan mijn huilgezicht niet verbergen wanneer ik mijn gastheer Mohammed ontmoet. Ik logeer op zijn boot, die midden op het Dal meer te Kashmir, India, drijft.

`Katchi, Katchiii, what´s happening?´ vraagt hij me lief, meteen na onze ontmoeting. Ik vertel hem over mijn Liefde die me eergisteren, zonder afscheid te nemen, heeft verlaten in oorlogsgebied.      De schattige oude moslimman begint tot mijn grote verbazing met me mee te grienen terwijl hij me genadeloos smeekt te stoppen met huilen.

-´It´s okay Mohammed, I enjoy to cry, I want to feel this pain.´ Probeer ik hem gerust te stellen.

-´No Katchi! No Katchi! Please stop crying, please stop to cry- whééé!’

Ik vind het best wel komisch dat hij met me meehuilt en dik het scenario even aan:

-‘It´s OK to cry, Mohammed, I´m lovin´it! Whééééé’

We huilen samen nog even verder, hikkend en snikkend van verdriet.

Hij zegt dat hij ook liefdesverdriet heeft. Al veertig jaren lang. Hij was verliefd geworden op een Australische dokter. En zij hield ook van hem. Maar dat wat traditie voorschrijft, weegt zwaarder dan liefde. Hij, als oudste zoon werd geacht voor zijn ouders te zorgen, waardoor het niet mogelijk was met haar mee te gaan naar Australië. En zij wilde niet in Kashmir blijven. Ze vond het er prachtig, maar ze was een vrijgevochten vrouw, en ze kon zich niet herkennen in haar gesluierde Kashmiri sisters, het lot dat haar dan toch te wachten stond. Met haar trouwen mocht hij niet. En dus verliet zij hem.

Hij moest trouwen met een vrouw die in ontwikkeling zover afstond van de dokter van wie hij hield. Een vrouw zonder eigen identiteit, die als enige raad had meegekregen dat ze haar man moest dienen.                                                                   Zijn tranen met tuiten, tranen die als kristalletjes uit zijn ooghoeken springen, verraden het verlangen naar de enige vrouw van wie hij echt had gehouden en die hij nooit meer had gezien.

Het betraande oog van Mohammed valt op het knalroze exemplaar op mijn nachtkastje, dat een uur geleden mijn verlangen heeft behaagt.

´What is that, Katchi` vraagt hij me geïnteresseerd.

Ik besluit eerlijk te zijn, omdat ik zo snel geen alternatief kan verzinnen.

-That´s called a vibrator, Mohammed, you use it for masturbation.

Hij kijkt me niet begrijpend aan. Ik ga hem niet uitleggen wat masturbatie is.

-It´s like a statue, like a Buddha, it gives you a good feeling when you pray to it!                                            Hij gelooft er niets van, het lijkt in de verste verte dan ook niet op een Boeddha.

Ik zet hem aan, het knalroze exemplaar begint uitzinnig te trillen. Ik beweeg de vibrator over mijn schouders heen.

-You can also use it for massage. It feels really good when your mussles need a little rub! roep ik verrukt uit.

Hij komt naar me toe, neemt het knalroze exemplaar in zijn handen en legt het in z´n nek. Een enorme grijns verschijnt op zijn gezicht. Orgastisch kreunt hij ´aaaahhhhhh´.