De Poort van Jack

De poort van Jack

Ik heb een vriend die Peter heet en in de bergen van Malibu woont en hij nodigt me uit een keer naar zijn huis te komen. We spreken op een zonnige woensdagmiddag af. Het duurt even voordat ik zijn stekje gevonden heb. Ik kom terecht bij een enorme roze mega villa –in the middle of nowhere- waarin hij twee kamers heeft. De villa wordt voornamelijk gebruikt voor het opnemen van pornofilms. Qua percentage worden er 50% meer van dit genre films geproduceerd in Los Angeles, dan de blockbusters waarom het bekend staat. Het sfeertje is louche. Er is gelukkig geen productie bezig.                                   Hij vertelt me dat hij de buurman is van Jack Nicholson. 
Ik vraag of hij zijn buurman weleens heeft ontmoet. Het antwoord is nee. Lachend voeg ik er aan toe dat ik dat een zeer kwalijke zaak vind, dat je je eigen buren niet eens kent, en vertel hem dat nu het moment is gekomen, kennis te maken. We lopen naar de poort waarachter het huis van Jack zich bevindt. Er hangen camera’s en er is een bel met intercom. Mijn vriend verstopt zich buiten het zicht van de camera’s en ik bel aan. Een stem door de intercom verwelkomt me. Vraagt waarmee hij mij kan helpen. Ik zeg dat we buren zijn, en dat ik mijn buurman kom ontmoeten. Jack blijkt niet thuis. Maar de stem achter de intercom is eenzaam, en daarom ik klets er nog even wat op los. Hij zegt dat hij de butler is en of ik het leuk vind hém te ontmoeten. Ik stem toe. Even later komt er een golfkarretje aanrijden en maakt de butler de poort voor ons open. 


Zijn verschijning maakt me een seconde lang argwanend… We begroeten elkaar hartelijk en ik kan zien dat de butler het leuk vindt bezoek te ontvangen. In het golfkarretje passeren we de grote witte villa van Jack, en rijden door naar een houten chalet, op ongeveer honderd meter van de villa, wat het onderkomen van de butler blijkt te zijn. Hij maakt een paar Corona biertjes voor ons open en we horen zijn verhaal. Het viel me al eerder op, maar de gelijkenis tussen de butler en Jack the moviestar is verbluffend. Ik bekijk hem nog eens goed en besef dat Jack een butler heeft ingehuurd, die ook zijn stand-in in een film zou kunnen zijn. Zijn jongere broer… zijn look-a-like. De bekende Nicholson-grijns is ietsje minder spectaculair in de verschijning van zijn onderdaan, maar je zou niet naar deze persoon kunnen kijken, zonder te denken aan zijn baas. Hij vertelt dat hij ook ambities heeft te acteren, en ik voel enige medelijden met hem, want... er is al een Jack.

Hij voelt zich helemaal bij ons op zijn gemak, vertelt dat zijn baas pas over een week weer wordt verwacht. Jack heeft drie huizen in Los Angeles en wisselt vaak van woonplek af. Hij vraagt of we zin hebben een joint te roken. Nou dat hebben we wel! Al snel bevinden we ons in het gesprek op filosofisch terrein. Ik vertel hem over mijn liefde voor kunst en dat ik kunstenares ben. Hij houdt ook van kunst, en voegt er aan toe dat Jack een enorme kunstliefhebber is en er een waanzinnige kunstverzameling op nahoudt ter waarde van 100 miljoen dollar, die over zijn verschillende huizen verspreid is. Dat verbaast me niets, zeg ik, hij heeft waarschijnlijk werken hangen van de ‘Groten der Aarden’. Mijn veronderstelling wordt beaamd.

Ze hangen ook hier in zijn huis…De joint werkt goed en grenzen worden overschreden: de butler zegt dat hij niet zoveel mensen kent die van kunst houden, en omdat ik wel van kunst houd, wil hij me graag de collectie in Jacks huis laten zien. ‘Are you serious??!!’ Zeg ik met een enthousiasme in overtreffende trap. He is serious.

Even later lopen we naar de villa van Jack. Zijn heilige domein. De butler doet de deur open en zet het alarm af. Hij zegt: ‘Go enjoy yourself, get lost in his house.’

Nou, dat laat ik me geen tweede keer zeggen. We hebben toestemming van de butler om in elke hoek, elke gang en op elke plek te kijken. Ik zie prachtige Picasso’s en hallucinerende Dali’s. Hij heeft een enorme collectie Henry Millers hangen, die eigenlijk bekender is als schrijver dan als schilder. Jack heeft een fascinatie voor maskers; een stuk muur boven een raam hangt vol met tientallen prachtige maskers uit alle hoeken van de wereld. Hij heeft ook een fascinatie voor engelen. Er is een spiritueel schilderij waarin Aartsengel Michael met gespreide vleugels op de voorgrond staat met een enorm licht achter hem. En wanneer je dichterbij het schilderij gaat staan, zie je dat zowel het licht als de vleugels van de opper-engel bestaat uit duizenden andere engelen.

Wanneer je door het keukenraam de tuin in kijkt, zie ik daar een wit marmeren beeld van een engel die letterlijk over de zee uitkijkt. Deze vrouwelijke engel heeft de meest perfecte billen die je ooit hebt gezien. De billen vormen het aanzicht vanuit de keuken.

We mogen in zijn badkamer kijken, in de lades van de kasten neuzen. Er is geen plek waar we niet mogen zijn. We zien kleine ingelijste foto’s van Jack en zijn kinderen op een tafeltje staan en hoewel ik het bijzonder vind, voel ik dan pas echt dat ik inbreuk op zijn privacy maak. Een huis met spullen is zo persoonlijk en zegt zoveel over de mens die er woont. En doordat ik overal mag kijken, voelt het alsof ik Jack op deze manier op een persoonlijk niveau leer kennen. De ruimte weerspiegelt hem. In zijn slaapkamer, pal boven zijn bed hangt een enorm schilderij van een cowboy die een stier berijdt; een dolle stier die getemd moet worden. Het schilderij hangt niet voor niets boven zijn bed. In de boekenkast staan boeken over astrologie, filosofie en het boek van de brieven tussen Vincent van Gogh en zijn broer Theo. We dolen ongeveer anderhalf uur lang door het huis, en eindigen met z’n drieën in het buitenzwembad met jacuzzi.

Een uurtje later wordt de zwarte gietijzeren poort weer opengemaakt. De grootsheid van deze poort doet je denken aan de Hemelpoort. Het automatische mechanisme zorgt voor een dramatisch effect van eerst de verwelkoming en nu dan het afscheid. En bij het afscheid fluistert iets me toe dat er is geen poort zal zijn die zich niet zal openen, wanneer ik er op klop.

 

---