Ik heb vele boeken gelezen. Honderden. En ja, dan komt er een moment dat je denkt: volgens mij kan ik dit ook.
Ik kan schrijven, ik heb iets te vertellen, vele avonturen meegemaakt... Aan de slag! Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat dit een van de moeilijkste en engste dingen zou zijn die ik tot op heden in mijn leven zou gaan doen. Ik heb er vier jaar aan gewerkt; niet constant natuurlijk, maar tussen de bedrijven door, en met enkele weken in het jaar dat ik me volledig richtte op het schrijven van Wildevrouw: Ik ging naar NYC, Rome, Istanbul en Mexico om in alle rust te kunnen schrijven... En eigenlijk wilde ik toen niet dat het boek klaar was, want wat een prachtig excuus om naar waanzinnige steden te gaan zonder man en kind. Alleen!! Zoals de twaalf jaren dat ik alleen over de wereld reisde. Daar gaat dit boek over: de reis van het leven. Over wat externe reizen met je interne beleving doet. Over universele en individuele onderwerpen. Over bizarre ontmoetingen met prachtige en vreselijke mensen. Over de horizon verbreden. In contact gaan staan met je ultieme kracht. Over de Maan. Laatst fluisterde ze me toe dat ik het toch maar mooi geflikt heb, dit boek te schrijven. Met doorzettingsvermogen, lef en een gezond geloof in mezelf, mijn droom tot waarheid te hebben volbracht. Want hoewel ik énorm van woorden hou, ben ik toch nog meer gecharmeerd van daden. Dit boek is de grondlegger voor mijn nieuwe bestaan. Wildevrouw vertelt niet alleen het schaamteloos eerlijke verhaal over mijn avontuurlijke en bewogen leven... Het vertelt het verhaal over wie wij allen zijn. En die boodschap ga ik van nu af aan verkondigen!
1 Comment
ParelHaar ogen verraden dat ze lijdt.
Haar schouders gekromd met zwaarmoedigheid. Ze laat zich leiden door een leven gevuld met pijn en verdriet, en er is niemand die ziet dat ze zichzelf niet meer dan dat gunt. In haar zee van tranen, zwemmen geen vissen Is er geen leven dat ze zal missen. Omdat ze zich louter met haar lijden identificeert staat ze niet toe dat ze ooit wordt bekeerd. Maar de zee wacht geduldig met blinkend koraal, kent een heel ander verhaal dat hij haar graag wil vertellen. Haar verdriet wil hij temmen, haar lijden herstellen. Hij wil met haar zwemmen. Hij verleidt haar, bevrijdt haar, spartelt speels met haar mee. En dan - voor het eerst reflecteert daar een parel diep in haar zee. Door het licht van de Maan die het water beheerst. Wildevrouw
Er is een Wildeman, en er bestaat een Wildebeest, maar de Wildevrouw, die is er nooit geweest. Dat is toch echt frappant want ze huist in iedere vrouw; klopt vol passie op haar hart en roept 'omarm me nou!' 'Laat me nu toch vrij, laat me m'n gang nu gaan. Speel en leef en vrij en dans, ben je bewust van mijn bestaan!' Wild van het licht dat in je schijnt en de liefde die je geven kan. De lach die íedereen laat stralen, de zoektocht naar die ene man. Je kwetsbaarheid, je kracht, je volmaaktheid, en je macht. Je ziel en ook je zaligheid. Bevrijd ze met bevlogen vuur... t'Is tijd om er aan toe te geven: Ga op avontuur! Want Wildevrouw bestaat in jou. Wildevrouw, wil leven. Het is een treurige dag. Ik blijf maar huilen en kan mijn huilgezicht niet verbergen wanneer ik mijn gastheer Mohammed ontmoet. Ik logeer op zijn boot, die midden op het Dal meer te Kashmir, India, drijft. `Katchi, Katchiii, what´s happening?´ vraagt hij me lief, meteen na onze ontmoeting. Ik vertel hem over mijn Liefde die me eergisteren, zonder afscheid te nemen, heeft verlaten in oorlogsgebied. De schattige oude moslimman begint tot mijn grote verbazing met me mee te grienen terwijl hij me genadeloos smeekt te stoppen met huilen. -´It´s okay Mohammed, I enjoy to cry, I want to feel this pain.´ Probeer ik hem gerust te stellen. -´No Katchi! No Katchi! Please stop crying, please stop to cry- whééé!’ Ik vind het best wel komisch dat hij met me meehuilt en dik het scenario even aan: -‘It´s OK to cry, Mohammed, I´m lovin´it! Whééééé’ We huilen samen nog even verder, hikkend en snikkend van verdriet. Hij zegt dat hij ook liefdesverdriet heeft. Al veertig jaren lang. Hij was verliefd geworden op een Australische dokter. En zij hield ook van hem. Maar dat wat traditie voorschrijft, weegt zwaarder dan liefde. Hij, als oudste zoon werd geacht voor zijn ouders te zorgen, waardoor het niet mogelijk was met haar mee te gaan naar Australië. En zij wilde niet in Kashmir blijven. Ze vond het er prachtig, maar ze was een vrijgevochten vrouw, en ze kon zich niet herkennen in haar gesluierde Kashmiri sisters, het lot dat haar dan toch te wachten stond. Met haar trouwen mocht hij niet. En dus verliet zij hem. Hij moest trouwen met een vrouw die in ontwikkeling zover afstond van de dokter van wie hij hield. Een vrouw zonder eigen identiteit, die als enige raad had meegekregen dat ze haar man moest dienen. Zijn tranen met tuiten, tranen die als kristalletjes uit zijn ooghoeken springen, verraden het verlangen naar de enige vrouw van wie hij echt had gehouden en die hij nooit meer had gezien. Het betraande oog van Mohammed valt op het knalroze exemplaar op mijn nachtkastje, dat een uur geleden mijn verlangen heeft behaagt. ´What is that, Katchi` vraagt hij me geïnteresseerd. Ik besluit eerlijk te zijn, omdat ik zo snel geen alternatief kan verzinnen. -That´s called a vibrator, Mohammed, you use it for masturbation. Hij kijkt me niet begrijpend aan. Ik ga hem niet uitleggen wat masturbatie is. -It´s like a statue, like a Buddha, it gives you a good feeling when you pray to it! Hij gelooft er niets van, het lijkt in de verste verte dan ook niet op een Boeddha. Ik zet hem aan, het knalroze exemplaar begint uitzinnig te trillen. Ik beweeg de vibrator over mijn schouders heen. -You can also use it for massage. It feels really good when your mussles need a little rub! roep ik verrukt uit. Hij komt naar me toe, neemt het knalroze exemplaar in zijn handen en legt het in z´n nek. Een enorme grijns verschijnt op zijn gezicht. Orgastisch kreunt hij ´aaaahhhhhh´. De poort van Jack Ik heb een vriend die Peter heet en in de bergen van Malibu woont en hij nodigt me uit een keer naar zijn huis te komen. We spreken op een zonnige woensdagmiddag af. Het duurt even voordat ik zijn stekje gevonden heb. Ik kom terecht bij een enorme roze mega villa –in the middle of nowhere- waarin hij twee kamers heeft. De villa wordt voornamelijk gebruikt voor het opnemen van pornofilms. Qua percentage worden er 50% meer van dit genre films geproduceerd in Los Angeles, dan de blockbusters waarom het bekend staat. Het sfeertje is louche. Er is gelukkig geen productie bezig. Hij vertelt me dat hij de buurman is van Jack Nicholson. Ik vraag of hij zijn buurman weleens heeft ontmoet. Het antwoord is nee. Lachend voeg ik er aan toe dat ik dat een zeer kwalijke zaak vind, dat je je eigen buren niet eens kent, en vertel hem dat nu het moment is gekomen, kennis te maken. We lopen naar de poort waarachter het huis van Jack zich bevindt. Er hangen camera’s en er is een bel met intercom. Mijn vriend verstopt zich buiten het zicht van de camera’s en ik bel aan. Een stem door de intercom verwelkomt me. Vraagt waarmee hij mij kan helpen. Ik zeg dat we buren zijn, en dat ik mijn buurman kom ontmoeten. Jack blijkt niet thuis. Maar de stem achter de intercom is eenzaam, en daarom ik klets er nog even wat op los. Hij zegt dat hij de butler is en of ik het leuk vind hém te ontmoeten. Ik stem toe. Even later komt er een golfkarretje aanrijden en maakt de butler de poort voor ons open. Zijn verschijning maakt me een seconde lang argwanend… We begroeten elkaar hartelijk en ik kan zien dat de butler het leuk vindt bezoek te ontvangen. In het golfkarretje passeren we de grote witte villa van Jack, en rijden door naar een houten chalet, op ongeveer honderd meter van de villa, wat het onderkomen van de butler blijkt te zijn. Hij maakt een paar Corona biertjes voor ons open en we horen zijn verhaal. Het viel me al eerder op, maar de gelijkenis tussen de butler en Jack the moviestar is verbluffend. Ik bekijk hem nog eens goed en besef dat Jack een butler heeft ingehuurd, die ook zijn stand-in in een film zou kunnen zijn. Zijn jongere broer… zijn look-a-like. De bekende Nicholson-grijns is ietsje minder spectaculair in de verschijning van zijn onderdaan, maar je zou niet naar deze persoon kunnen kijken, zonder te denken aan zijn baas. Hij vertelt dat hij ook ambities heeft te acteren, en ik voel enige medelijden met hem, want... er is al een Jack. Hij voelt zich helemaal bij ons op zijn gemak, vertelt dat zijn baas pas over een week weer wordt verwacht. Jack heeft drie huizen in Los Angeles en wisselt vaak van woonplek af. Hij vraagt of we zin hebben een joint te roken. Nou dat hebben we wel! Al snel bevinden we ons in het gesprek op filosofisch terrein. Ik vertel hem over mijn liefde voor kunst en dat ik kunstenares ben. Hij houdt ook van kunst, en voegt er aan toe dat Jack een enorme kunstliefhebber is en er een waanzinnige kunstverzameling op nahoudt ter waarde van 100 miljoen dollar, die over zijn verschillende huizen verspreid is. Dat verbaast me niets, zeg ik, hij heeft waarschijnlijk werken hangen van de ‘Groten der Aarden’. Mijn veronderstelling wordt beaamd. Ze hangen ook hier in zijn huis…De joint werkt goed en grenzen worden overschreden: de butler zegt dat hij niet zoveel mensen kent die van kunst houden, en omdat ik wel van kunst houd, wil hij me graag de collectie in Jacks huis laten zien. ‘Are you serious??!!’ Zeg ik met een enthousiasme in overtreffende trap. He is serious. Even later lopen we naar de villa van Jack. Zijn heilige domein. De butler doet de deur open en zet het alarm af. Hij zegt: ‘Go enjoy yourself, get lost in his house.’ Nou, dat laat ik me geen tweede keer zeggen. We hebben toestemming van de butler om in elke hoek, elke gang en op elke plek te kijken. Ik zie prachtige Picasso’s en hallucinerende Dali’s. Hij heeft een enorme collectie Henry Millers hangen, die eigenlijk bekender is als schrijver dan als schilder. Jack heeft een fascinatie voor maskers; een stuk muur boven een raam hangt vol met tientallen prachtige maskers uit alle hoeken van de wereld. Hij heeft ook een fascinatie voor engelen. Er is een spiritueel schilderij waarin Aartsengel Michael met gespreide vleugels op de voorgrond staat met een enorm licht achter hem. En wanneer je dichterbij het schilderij gaat staan, zie je dat zowel het licht als de vleugels van de opper-engel bestaat uit duizenden andere engelen. Wanneer je door het keukenraam de tuin in kijkt, zie ik daar een wit marmeren beeld van een engel die letterlijk over de zee uitkijkt. Deze vrouwelijke engel heeft de meest perfecte billen die je ooit hebt gezien. De billen vormen het aanzicht vanuit de keuken. We mogen in zijn badkamer kijken, in de lades van de kasten neuzen. Er is geen plek waar we niet mogen zijn. We zien kleine ingelijste foto’s van Jack en zijn kinderen op een tafeltje staan en hoewel ik het bijzonder vind, voel ik dan pas echt dat ik inbreuk op zijn privacy maak. Een huis met spullen is zo persoonlijk en zegt zoveel over de mens die er woont. En doordat ik overal mag kijken, voelt het alsof ik Jack op deze manier op een persoonlijk niveau leer kennen. De ruimte weerspiegelt hem. In zijn slaapkamer, pal boven zijn bed hangt een enorm schilderij van een cowboy die een stier berijdt; een dolle stier die getemd moet worden. Het schilderij hangt niet voor niets boven zijn bed. In de boekenkast staan boeken over astrologie, filosofie en het boek van de brieven tussen Vincent van Gogh en zijn broer Theo. We dolen ongeveer anderhalf uur lang door het huis, en eindigen met z’n drieën in het buitenzwembad met jacuzzi. Een uurtje later wordt de zwarte gietijzeren poort weer opengemaakt. De grootsheid van deze poort doet je denken aan de Hemelpoort. Het automatische mechanisme zorgt voor een dramatisch effect van eerst de verwelkoming en nu dan het afscheid. En bij het afscheid fluistert iets me toe dat er is geen poort zal zijn die zich niet zal openen, wanneer ik er op klop. Mijn wens voor jou
Ik wens je mooie verhalen toe en geen angst om te falen toe, ik wens je idealen die zich zullen openbaren en dat je wordt bemind en 2014 zal ervaren, met wat je het liefste doet. Ik wens je wijsheid toe en gedenkwaardige ontmoetingen met authentieke mensen en dat je tijd hebt te bedenken wat er nog te wensen valt en dat je áltijd hebt te wensen. Ik wens je liefde, lol en passie toe en bezielde avonturen -met wat je nooit voor mogelijk hield- inspiratie en allure. Ik wens dat je wordt geraakt door je eigen kracht en dat je -in vrijheid- inziet dat jij de uitkomst van je wensen zelf mogelijk maakt. Happy Newyear! X Katja Mr Mind gives me a mental orgasm,
Where all my thoughts connect creatively with his -Where my passion for the brain comes from Intelligence and...silly-ness Mr Soul sets my heart on fire shows all his emotions, without shame I tell him all my secrets trust him on his name. He will walk for me through fire And will never..be a liar. Mr Body...makes love to me...- AMAZINGLY! (two times at night, and one time in the day :-O) We come..and come...and cóme...and cóme! And that's all there is to say... The Prince on the White Horse -as I just described- Must let me know where he will be I travel the Wide World for you! Will make you fall in love with me. The Moon will rule The sun will shine Our lives will be.. soo wild! -I'll be your flower on a rainy day; The Mother of your child. A Woman who makes dreams come true, Yes! That's what i will promise you! Our love will be Devine. So Prince, let me know, whenever you can.. If you exist in one person or... Am I looking for.. Three Dífferent Men? |
Categories
All
GedachtenspinselsOp dit blog deel ik gedachten, ideeën, gedichten, verhalen en recepten die mij inspireren. Archives
February 2019
|